Vietnam (Hanoi, Sapa & Hué)

Bij deze willen we nogmaals laten weten dat we alle reacties geweldig vinden om te lezen om zo toch 'contact' te blijven houden met ons mooie Nederland. Ook leuk dat we zien dat er steeds meer mensen een kijkje komen nemen op onze site, danwel een berichtje achterlaten. Thanks allemaal!

Poging 2 om in Vietnam te komen (zie vorig verslag voor uitleg) is dus gelukt en zondagavond 2 oktober kwamen we aan in de hoofdstad Hanoi.

In het vliegtuig en in de Lonely Planet lazen we al dat de straat oversteken een behoorlijke opgave is in Hanoi. Ach, dat wel meevallen, dachten we.. Toen spraken we een Vietnamees vlak na het landen en letterlijk het eerste wat hij zei was dat we goed moesten oppassen bij het oversteken haha. O ja, hij was ook al 2x aangereden..

Wat dus meteen opviel was het ongelooflijke aantal scooters op ieder moment van de dag. Echt een constante stroom voertuigen. De enige manier van oversteken is gewoon gaan, heel langzaam lopen en maar hopen dat het goed gaat. Geen onverwachte bewegingen maken en iedereen rijdt gewoon om je heen. Best cool eigenlijk. Voor degene die het computerspelletje 'Frog' nog kent van vroeger, dit komt het meeste in de buurt van wandelen door het centrum van Hanoi.

Hanoi zelf heeft een mooie, oude binnenstad. Daarbuiten is echter niet heel veel te beleven en heb je na een dagje wel gezien. Wel indrukwekkend waren onder andere het Ho Chi Minh museum en de bijbehorende tuinen/paleizen. Heel in het kort, de heer Ho Chi Minh was de leider van het Noord-Vietnameze verzet in de oorlogen met Frankrijk en de VS halverwege de vorige eeuw. Bij de entree werd je onderverdeeld in 2 rijen; Vietnamezen en niet-Vietnamezen. De reden voor dit onderscheid; buitenlanders moeten betalen en Vietnamezen niet.. Helaas voor ons, maar ondanks ons 'I love Hanoi' t-shirt, heuptasje en fototoestel om onze nek had 1 van de bewakers toch het vermoeden dat wij wellicht niet 100% van Vietnameze komaf waren.. We konden dus vrolijk 20.000 Dong aftikken (toch 70 cent)..

's Avonds zijn we naar de nightmarket en het 'waterpuppet theater' geweest. Een soort poppenkast uitgevoerd in het water, best grappig eigenlijk. Omdat we het verder wel gezien hadden besloten we om dinsdag voor 2 dagen naar Sapa te gaan, met de nachttrein ongeveer 9 uurtjes naar het uiterste noorden van Vietnam. We hadden 2 bedden in een 4-beds coupé geboekt. Toen de trein bijna vertrok waren de andere 2 bedden nog leeg. Dat is lekker, dachten wij, hebben we de hele coupé voor ons zelf. Maar helaas, te vroeg gejuicht; precies op dat moment kwam er een familie van 5 (lees: vijf !!) Vietnamezen binnen. Had onze coupé-chef 3 extra kaartjes verkocht (uiteraard zwart). Gebeurd wel vaker, hoorden we..Voor jullie beeldvorming, zo'n coupé is ongeveer 2,5 bij 2,5 meter met aan beide kanten 2 stapelbedden. Wij hoefden uiteraard ons bed niet te delen, maar om aan de andere kant 5 mensen op 2 bedden te zien zitten (liggen ging uiteraard niet) is niet echt bevordelijk voor je nachtrust. Achteraf wel grappig, maar toen niet haha.

Sapa was echt geweldig, een van de hoogtepunten tot nu toe. Na aankomst met de trein hebben we een 2-daagse trektocht gemaakt door het gebied waar vele Vietnameze minderheden wonen. Zij leven nog vooral van de rijstteelt en vaak ook nog erg primitief. Ieder dorpje heeft ongeveer een eigen taal en gebruiken.. Klein voorbeeldje, onze gids was een plaatselijke vrouw van 27 en had al 3 kinderen. Op zich is dat niet zo vreemd, maar toen ze zei al 13 jaar getrouwd te zijn kwamen we samen (na een kleine rekensom) al snel tot de conclusie dat ze al op haar 14e in het huwelijksbootje is gestapt. Je kan ook overdrijven..

De tocht zelf ging door een prachtig groen berglandschap, langs watervallen, door rijstvelden en over krakkemikkige houte bruggetjes over mooie rivieren, echt schitterend. Wij, met onze charmante poncho's pasten daar perfect tussen.. Want het was wel regenachtig, waardoor het wandelen een soort survivallen werd. Vooral Roel had het zwaar, die glibberde op zijn gladde schoenen zo veel weg, dat hij de hulp van 2 lokale vrouwtjes (erg klein dus) nodig had om niet onderuit te gaan in de modder.. Helaas bleef hij dan ook op de been, dus geen leuke modder foto's..

's Nachts sliepen we in een plaatselijk dorpje, op zolder, bij een lokale familie thuis samen met 2 andere, gelukkig erg leuke, Canadeze reisgenoten. Ze hebben deze locaties wel enigzins aangepast aan de toeristen, maar het was nog steeds vrij authentiek te noemen. Diezelfde avond had onze gids rijstwijn op het menu staan, een sterk alcoholisch drankje gemaakt van rijst uiteraard. Die hakte er best wel in! We lagen dan ook keurig om 8 uur (ja, nu wel gewoon 's avonds haha) op bed om de klok rond te slapen. De volgende dag weer vroeg op om verder te kunnen gaan en wederom te genieten van de mooie omgeving en vriendelijke mensen, absoluut een aanrader voor iedereen die ooit in Vietnam komt.

Vrijdag kwamen we weer aan met de trein in Hanoi en besloten we de volgende ochtend al door te vliegen naar Hué, in het midden van Vietnam. De laatste 3 weken zitten de weergoden behoorlijk tegen en ook de omgeving van Hanoi was hierop geen uitzondering. We besloten daarom om Halong Bay te skippen (een boottocht in de regen trekt ons toch wat minder) en zo snel mogelijk een paar 100km verder naar het zuiden te gaan. Hué was tot 1945 de hoofdstad van Vietnam en o.a. bekend vanwege haar vele tombes; begraafplaatsen van overleden (goh) keizers en koningen uit het verre verleden.

De eerste dag hebben we geluk, de zon schijnt, dus meteen een scooter gehuurd en de omgeving afgestruind op zoek naar mooie plekken en tombes. En het moet gezegd worden, er zaten er een aantal zeer indrukwekkende tussen. Niet alleen in de stad zelf, maar ook tot wel 20km er buiten, verscholen in de bergen, vind je de mooiste constructies uit een ver verleden waarin de lichamen van de vroegere heersers liggen. Echt een hele mooie omgeving, of zoals Paula per ongeluk zo mooi verwoordde; 'Hué is echt een gave stad, net 1 grote begraafplaats'..... Klinkt toch ietsje minder fraai als je het op die manier brengt haha.

Een andere reden voor ons om Hué aan te doen was de ligging vlakbij 'The Demilitarised Zone' kortweg DMZ. Deze zone, een gebied van 10km rond van de voormalige grens tussen Noord en Zuid-Vietnam, was bedoeld als bufferzone ten tijde van de oorlog tussen 1954 en 1975. Apart is dat de oorlog hier 'The American War' wordt genoemd, terwijl de rest van de wereld hem kent als 'The Vietnam War.'

In het gebied hebben we een aantal (overblijfselen van) voormalige Amerikaanse militaire bases bezocht. Deze zijn omgevormd tot musea met vele foto's van de oorlog. Het meest opvallende is dat men hier alle foto's vanuit een Vietnamees standpunt laat zien met daarbij vaak hele grappige/overdreven onderschriften. Bijvoorbeeld gewoon een foto van 2 Amerikanen die eten maken in een tent met daarbij onderschriften als; '2 American soldiers in a tent, knowing that they will be defeated soon.' Ach, zoals bij de meeste conflicten zal de waarheid wel ergens in het midden liggen.

Maar het mooiste en bekendste van de DMZ zijn de, volledig intacte, overblijfselen van de Vinh Moc Tunnels. Vanwege de constante Amerikaanse bombardementen in dit gebied leefde hier een totaal dorp enkele jaren volledig ondergronds. Compleet met huiskamers, mini-ziekenhuis, vergaderruimtes, keukens en waterbronnen was dit absoluut de moeite waard om 2 uurtjes te bezichtigen, heel indrukwekkend!

Nou, de geschiedenis les zit er weer op voor deze week haha. De komende week trekken we meer richting het zuiden van Vietnam en hopen we daadwerkelijk zomers weer te gaan krijgen. De afgelopen 2/3 weken is het vrij wisselvallig geweest (understatement), gister zelfs tot onze enkels in het water gestaan, nota bene gewoon midden op straat.
Wel een belevenis, zulke harde aanhoudende regenbuien dat de straten in een zwembad veranderen, maar we hebben we nog steeds nergens echt kunnen zwemmen/zonnen.

Kortom, we zijn onderhand wel toe aan een weekje vakantie :-) geintje..

Jullie horen snel weer van ons!