Kedeng kedeng, Irkutsk & Ulan Baatar

Na zondagavond 23.45 in Moskou te zijn opgestapt en 80 uur later te zijn aangekomen in Irkutsk zat ons eerste en verreweg grootste gedeelte van de treinreis erop. Tot en met Ulaan Baatar deelden we een 4-persoonscoupe met Sofie en Emmy, 2 'maskes' van 27 uit Brussel. Zij gaan met de TME ook naar Bejing om vervolgens naar Tibet, India, Maleisie en Argentinie te gaan. Ook een zeer mooi vooruitzicht!

De trein bleek veel comfortabeler dan verwacht en de tijd vloog voorbij met films kijken, kaarten, ouwehoeren met andere reisgenoten in de trein, lezen en slapen. Om de 3 uur stopte de trein op mooie stationnetjes alwaar we steeds eten en drinken konden inslaan bij Russische moedertjes. Onderweg passeren we talloze Russische dorpen en steden waarbij je het gevoel hebt dat ze echt in de middle of nowhere liggen, een beetje alsof je door Groningen en Friesland rijdt, maar dan anders.. Heel apart!

Na aankomst in Irkutsk vertrokken we rechtstreeks naar Listvianka aan het Baikalmeer zo'n 70 km verder. Eerst een douche, want dat is na 3 dagen leven met alleen een wc en wasbak, echt nodig en ook erg lekker.. Het Baikalmeer heeft een oppervlakte net zo groot als Nederland en is op sommige plekken zelfs 1,5km diep. Lekker belangrijk trouwens.. Tot zover ons promopraatje, want verder was er bar weinig te beleven in Listvianka en was het te koud om te gaan zwemmen. Nadat Paula ook nog eens enkele uren plat lag met een mini-voedselvergiftiging waren we toch blij de volgende dag weer terug naar Irkutsk te gaan.

Eerst met de groep NL-ers en Belgen 2 uurtjes naar een openlucht museum in het bos waar de ontwikkeling van Siberie getoond werd inclusief originele huisjes/hutten van vroeger. Met het Baikalmeer als achtergrond! Op zich wel leuk. De rest van de dag door Irkutsk geslenterd, weer lekker traditioneel pizza gegeten, in parkjes gerelaxed en van het lekkere weer genoten (32 graden).. Heerlijk! Irkutsk is wel echt een leuke stad. Wel grappig trouwens dat hier 80% van de auto's het stuur rechts heeft zitten i.v.m. de goedkope import vanuit Japan. 

Nog een leuk feitje van de plaatselijke Piet; in de winter is het hier veelal tussen de -30 en -40 graden en in de zomer tussen +30 en + 40. Er zijn zelfs dagen dat het 's ochtends +27 is en 's avonds een meter sneeuw valt... Oan't Moarn !

De volgende nacht stond om 4.10 uur de taxi al voor het hotel om naar het station te gaan voor het vervolg naar Ulan Baatar. Zo positief als we waren over het onze eerste trein, zo verrot was deze trein. Smerige wc's, kleinere coupes, slechtere bedden. En buiten regent het helaas. Maar gelukkig duurt dit stuk 'maar' 26 uur.. Het uitzicht op dit stuk is trouwens wel indrukwekkend, dus dat maakt een hoop goed. Jammer genoeg zijn ook de ramen van de coupe vies, waardoor foto's van van dit uitzicht maken een stuk moeilijker wordt.. Verder is de trein trouwens perfect :-)

Zondagochtend vroeg kwamen we aan in Ulan Baatar, hoofdstad van Mongolie (1 mln inwoners) om hier vervolgens 3 dagen te verblijven. Het allereerste wat opviel was dat de mensen hier weer gewoon vriendelijk zijn in tegenstelling tot de Russen. Een verademing! We hebben al een goed beeld van de stad gekregen en het is een mix van zeer arme sloppenwijken en een bijna westers ogend centrum met mooie gebouwen. Het is ook wel apart dat we praktisch de enige westerlingen zijn hier, we zijn voor ons gevoel dan ook weleens zelf de attractie haha. 

Terwijl we dit schrijven zitten we nog we enkele dagen in Ulan Baatar en hebben we een trektocht/safari door de Gobi woestijn en het Mongoolse binnenland van 7 dagen voor de boeg. Dit moet erg speciaal zijn en we zijn dan ook erg benieuwd hoe dit gaat worden.. Daarna zullen we met de trein doorreizen naar Bejing en zullen we onze ervaringen uiteraard weer delen met hopelijk veel mooie foto's!

Groetjes aan iedereen vanuit het zonnige Mongolie!