Nieuw Zeeland: Pinguins en nog veel meer!

Zo... Ga er maar eens goed voor zitten, want het is een behoorlijk lang stuk geworden haha. Maar dat is wat ons betreft een goed teken, want dat wil zeggen dat we een hoop moois gezien/gedaan hebben.

Zoals gezegd verbleven we de eerste 3 nachten in Nieuw-Zeeland in Christchurch op het zuidereiland. Wellicht komt de naam Christchurch nog bekend voor, want de stad is ongeveer een jaar geleden veelvuldig in het nieuws geweest vanwege een gigantische aardbeving die hier heeft plaatsgevonden. En trouwens, er vinden nog bijna dagelijks naschokken plaats.

De kracht van zo'n aardbeving werd pas echt duidelijk toen we richting het centrum liepen, of liever gezegd het voormalige centrum. Een blok van ongeveer een vierkante kilometer in hartje centrum is nog helemaal afgesloten met hekken en je ziet vele gebouwen hierbinnen nog in puin liggen. Ook buiten dit gebied zijn nog duizenden huizen, bedrijven, kerken enzovoort verwoest of verzakt zijn en binnenkort moeten worden afgebroken. Die huizen en gebouwen staan gewoon leeg en te wachten op hun bestemming. Op straat is het doodstil. Het geheel heeft nog steeds meer weg van een spookstad, dan van een bruisend stadscentrum.Toch zie je overal ook al dat mensen hun huizen opknappen, bedrijven weer langzaam terugkomen en het centrum langzaam weer een heel klein beetje vorm begint te krijgen. Winkels en restaurants hebben grote zeecontainers omgetoverd tot tijdelijk filiaal en dat ziet er nog leuk uit ook. Erg indrukwekkend!

Vanuit deze veerkrachtige stad vertrokken we met onze coole camper (liever gezegd, een 2-persoonsbed op wielen met een mini-keukentje) richting Banks Peninsula, een schitterend stuk schiereiland vol met helderblauwe meren en geel/groene bergen zover je kan zien. Helaas was het die dag en de dag erop vrij regenachtig waardoor we slechts gedeeltelijk meekregen hoe mooi het daar is. Iets eerder dan gepland (nou ja, plannen doen we eigenlijk nooit, dus beter gezegd iets eerder dan gehoopt) vervolgden we onze weg en besloten we voor postbode te gaan spelen.

Korte uitleg: ome Jan ("de mus" voor bekenden) en tante Wilma hebben goede vrienden uit Wijchen die ongeveer 15 jaar geleden naar Nieuw-Zeeland zijn verhuist om daar een boerderij te beginnen. Van hen kregen we vanuit Nederland dan ook een envelop mee met een brief en vele foto's om af te geven onder het mom van 'nu we er toch zijn''. Wij even vlug opgezocht waar ze woonden in Nieuw-Zeeland en onze route zo aangepast dat we de post af konden gaan geven. Aangekomen bij de straat waar ze woonden in Rakaia (klein dorpje ongeveer 100km ten zuiden van Christchurch) bleek het huisnummer niet te kloppen, omdat dit meer het soort postadres was.

Normaal geen probleem, ware het niet dat deze straat 22km(!) lang was.. Na serieus 6 keer te hebben gevraagd en 3 kwartier verder kwamen we eindelijk aan bij de familie Lepoutre. Gelukkig was het ontvangst super enthousiast en vonden ze het heel leuk om van Jan en Wilma te horen. Uiteindelijk zijn we blijven eten en zelfs blijven slapen. Ook kregen we een 'korte' rondleiding over het bedrijf; bijna een uur lang zijn we weg geweest met de auto om langs alle velden te rijden die ze in gebruik hebben. Graanvelden, gras, bloemen, kool, wortels, uienvelden zover je kon kijken tot zelfs een heuse wijngaard waarvan we ook een fles meekregen. Erg mooi te zien hoe dit allemaal wordt gedaan en hoe groot het totale bedrijf was. O ja, een leuk feitje dat we hoorden was dat ons huis in Wijchen is gebouwd op hun voormalige land dat ze dus verkocht hebben, voordat ze naar NZ vertrokken. It's a small world after all..

Vanuit daar besloten we onze reis te vervolgen naar Lake Tekapo en Mount Cook National Park. Lake Tekapo is een prachtig turkooize (gewoon paarsblauw in het Wijchens) door heuvels omringd meer vanaf waar je een mooi uitzicht hebt over het hele gebied. Hier en de dag erop in Mt. Cook scheen de zon volop, hetgeen alles toch een stukje mooier maakt.

In Mount Cook NP kun je vele wandelingen doen en midden tussen de bergen blijven slapen op een mooie kleine camping. Wij kozen ervoor om een 6 uur durende tocht te gaan doen naar 'Muellers Hut' en daar kregen we geen spijt van. De eerste 3 uur was echt klimmen en behoorlijk pittig, maar de beloning kwam boven. Echt adembenemende uitzichten over gletsjers, bergmeren in ongeveer alle kleuren blauw die je kan bedenken en uitgestrekte valleien zover je kan zien. Op korte afstand hebben we zelfs 5 lawines gezien in de gletsjers. En dit alles terwijl we zelf in een korte broek en t-shirtje middenin de sneeuw stonden! Tijdens de afdaling kwamen we iemand tegen die niet meer verder kon vanwege een verzwikte enkel. 10 minuten later kwam er gewoon een reddingshelikopter aan om haar van de berg af te halen wat we dus live gezien hebben. We hebben er nog over nagedacht om ook een gescheurde teennagel ofzo te faken voor een gratis helikoptervlucht, maar uiteindelijk toch maar gewoon afgedaald haha.

Toen was het tijd om Paula's wens in vervulling te laten gaan; pinguins in het wild zien! Onze missie begon in Oamaru aan de oostkust, ongeveer 2 uur rijden vanuit Mount Cook. Tussendoor nog een stop gemaakt bij de 'Clay Cliffs', goudgele rotsen die vanuit het niets oprijzen tussen de uitgestrekte valleien en rivierlandschappen waar we doorheen reden. Maar goed, we dwalen af; pinguis dus!

Het plaatsje Oamaru staat bekend om de aanwezigheid van 2 pinguinskolonies, de 'blue penguin' en de 'yellow-eyed penguin'. Beide komen tegen de avond vanuit de zee (na een dag voedsel zoeken) aan land om naar hun nestje te gaan. Hoog boven de kust zijn er paden en uitzichtpunten aangelegd om dit tafereel te kunnen bekijken (en zonder deze schuwe beestjez te storen) in de hoop dat ze ook daadwerkelijk komen. Wij besloten om op zoek te gaan naar de yellow-eyed penguin. Het was echt mega koud (serieus 2 dikke truien over elkaar heen en ook nog een muts was net genoeg om het houdbaar te maken..), super harde wind en erg hoog vanaf waar we moesten wachten. Maar dit alles was zeker niet voor niks. Na een klein uurtje kwam de eerste pinguin uit het water!! Hij bleef even staan zodat we hem konden bewonderen en waggelde toen de duinen in. Uiteindelijk hebben we in de verte toch 3 pinguins gezien, heel speciaal.

Vanaf Oamaru reden we de volgende ochtend verder zuidwaarts naar Dunedin en de Otago Peninsula. Dunedin is een leuke stad, door de Schotten gesticht, hetgeen nog duidelijk terug komt in de diverse bouwstijlen. Ook zijn ze hier erg trots op het feit dat ze de steilste winkelstraat van de wereld hebben.. Lekker belangrijk!

In Dunedin zijn we een avondje naar de bioscoop zijn geweest en hebben we genoten van enkele culinaire hoogstandjes die deze stad te bieden heeft (McDonalds, M&M's en Sushi). Het moet gezegd worden dat we (lees: Paula) erg creatief zijn in de camper op 2 kleine gaspitjes en vrij veel gezonde maaltijden eten. We (lees: Roel) vonden dan ook wel dat deze gastronomische uitspatting wel een keertje mocht haha.

Vanaf het centrum van de stad rij je in een kwartiertje Otago Peninsula op waar de prachtige natuur en vooral het wildlife erg gaaf is. Allereerst zijn we naar het verste puntje op dit schiereiland gereden. Vanaf hier zijn er geweldige uitzichten over de ruige zee die tegen de steile rotskliffen slaat. In het water zwommen zeehonden en op die rotsen zaten ook nog zeehonden, zeeleeuwen en allerlei soorten vogels wat het uitzicht nog beter maakte! Na wat sightseeen kwamen we bij een strand dat bekend staat om zijn wildlife en waar je ook op kunt. We begonnen richting het strand te lopen en struikelden meteen al bijna over de eerste zeeleeuw! Deze lag rustig te slapen en we konden hem dus (op veilige afstand..) rustig bekijken. We waren te vroeg voor de pinguins maar we hier nog veel meer zeehonden en zeeleeuwen gezien die lekker van de warme zon aan het genieten waren.

Het einde van de dag besloten we om vast door te rijden naar de Catlins helemaal in het zuidoosten van het zuidereiland. We kwamen precies aan op de tijd dat de pinguins weer het water uit kwamen, dus daar hebben we gebruik van gemaakt. Ditmaal was het wat minder koud en hebben we zelfs 5 pinguins gezien! En ook nog van een stuk dichterbij.. Helemaal geweldig. Om het helemaal compleet te maken ontdekten we dat er ook nog een mooi pad naar een vuurtoren liep. Aan beide kanten van het pad waren steile rotswanden tot aan de zee, wat weer een spectaculair uitzicht gaf. Beneden waren veel zeehonden aan het spelen met het nodige lawaai en sommige zelfs met kleintjes!

Na deze beestenboel zijn we richting de Fiordlands gegaan. Misschien dat jullie er al moe van worden, maar wederom super indrukwekkende uitzichten van hoge bergen met meren en rivieren. De bekendste fjord en een van de weinige waar je in kunt rijden is de Milford Sound. Je kunt hier ontelbare wandeltochten doen, varierend van een kwartier totaan 11 dagen. De weg die je zelf met de auto aflegt om er te komen is al 120 kilometer en een belevenis op zich. Hier komen dan ook gemiddeld een half miljoen mensen per jaar op af en wij weten nu waarom. Moeilijk uit te leggen, maar de foto's zeggen genoeg hopelijk..

Hier in Nieuw Zeeland kun je trouwens op speciaal aangegeven plaatsen kamperen. En met onze camper maken we daar dankbaar gebruik van. We rijden tot we een mooi plaatsje zien en zetten de camper bijvoorbeeld aan een meer om te overnachten. Het enige wat je daar voor hoeft te doen is een kleine vergoeding betalen door in een envelop je gegevens in te vullen en met het geld in een soort brievenbus doen. Goed systeem! Zo slapen we steeds om en om in de natuur en dan weer op een camping met alle faciliteiten.

Na al die natuur zijn we nu aanbeland in Queenstown. Op het eerste gezicht een super leuke stad en morgen gaan we het verder verkennen, maar dat horen jullie later weer, want het stuk is inmiddels al weer veel te lang geworden :-)

Liefs van ons!