Togean Islands; Relaxen voor gevorderden

Zo, daar zijn we weer... De afgelopen 10 dagen hebben we letterlijk niks meegekregen van wat dan ook in de wereld. Op de Togean Islands is namelijk geen telefoonbereik, geen internet, geen postduif of welke andere vorm van contact dan ook met de buitenwereld mogelijk. Het is dan ook een hele kluif om deze eilandengroep te bereiken, maar we kunnen met recht zeggen dat het absoluut de moeite waard is!

Vanwege het feit dat het zo lastig te bereiken is zijn er dan ook maar heel weinig toeristen en heb je echt het gevoel op vrijwel verlaten bounty eilanden te zijn. De stroom wordt opgewekt met een aggregaat die op benzine loopt en dus maar enkele uren per dag beschikbaar is. Het water om je te wassen of 'douchen' (lees; met een schep over je heen te gooien) moet zelfs in emmers met kleine bootjes worden gebracht. Uiteindelijk zijn we op 4 verschillende eilanden geweest waarop we per eiland steeds een paar nachten verbleven alvorens met een houten bootje verder te varen naar het volgende bounty paradijsje. 

De ferry van Gorontalo naar de Togeans vertrok op 6 maart uiteindelijk naar goed Indonesisch gebruik stipt om tijd (lees: 2 uur te laat) en duurde vervolgens 15 uur. Op het einde van de reis was het weer tijd voor de dagelijkse Paula fotosessie. Ongeveer iedere mede passagier wilde met haar op de foto en er stond gewoon daadwerkelijk een rij. Verlegen kinderen werden door hun ouders naar voren geduwd, zodat ook zij vereeuwigd werden met deze buitenlandse schoonheid (volgens hun dan haha). Dit blijft echt te grappig om steeds weer mee te maken.

Op de diverse eilandjes verbleven we voornamelijk in houten hutjes met kleine veranda's. Aan de voorkant lag op 5 meter afstand de zee en aan de achterkant begon vrijwel meteen een ondoorgrondelijke jungle. Vanaf de ene kant naar de andere kant van datzelfde eiland kan dan ook vrijwel alleen met een boot en niet over land. We hebben het een keertje geprobeerd om de 800 meter door de jungle af te leggen naar een klein dorpje, maar na 20 minuten moesten we de strijd staken, omdat we simpelweg geen idee meer hadden waar we waren en/of hoe verder te gaan. Vervolgens verdwaalden we op de weg terug naar de bungalow (ongeveer 300 meter afstand hemelsbreed) wederom, dus dit was toch geen goed idee..

De bootritjes zelf waren ook een beleving op zich; de zee is hier zo helder dat je vanaf de boot al het super mooi koraal en de vissen met alle kleuren van de regenboog kunt zien zwemmen! En onderweg kwamen dolfijnen en vliegende vissen ons gezelschap houden.. Verder kun je vrijwel overal rechtstreeks vanaf het strand snorkelen en de mooiste dingen zien. Een keer kwam er zelfs een heuse octopus voorbij gezwommen. Die hadden we nog nooit eerder gezien. Telkens als hij van plaats veranderde, veranderde zijn kleur mee, erg gaaf.

Paula is ook 2x gaan duiken wat ook heel spectaculair is geweest. Enorme vissen, grote schelpen die dichtklappen als je dichtbij komt, allerlei soorten vormen en kleuren koraal met hun bewoners en ga zo maar door. Helaas waren ook enkele knallen hoorbaar, wat erop wijst dat het dynamiet vissen, en dus de afbraak van al dit moois, nog steeds (illegaal) doorgaat jammer genoeg.

Tijdens onze 2e nacht op de Togeans werden we verrast door de volle maan. Zo'n helder maanlicht hebben we nog nooit gezien en het leek net of het gewoon zonlicht was. Alles had echt een schaduw net zoals overdag en dit midden in de nacht, erg apart om te zien.

Aangezien de hutjes hier allemaal erg open zijn betekent dit dat er af toe ook wat ongenode gasten bleven overnachten in onze kamer.. We hebben o.a. hele grote spinnen en ander ongedierte op de koffie gehad, maar het gekke is dat we hier nu absoluut niet (meer) bang voor zijn. Wel bleven we steeds voor het slapen gaan nog ff een rondje maken door de kamer, maar het slapen zelf deden we toch onder een klamboe en wat er dan verder in de buurt is maakten we ons niet zo erg druk meer om. 

Op het strand zelf leven hier honderden krabben, die als je voorbij loopt snel hun holletjes in rennen. Echt heel grappig om te zien. De meest bijzondere is wel de 'coconut crab.' Deze leeft heel verrassend van kokosnoten en moet dus behoorlijk sterk en groot zijn om deze open te krijgen. Nou, dat hebben we gezien. Zijn 'holletje' heeft een doorsnee van bijna 30 centimeter. Het schijnt dat als je hier je hand in steekt, je waarschijnlijk een paar vingers kwijt raakt, dus dat hebben we maar niet geprobeerd..

Verder stonden de dagen vooral in het teken van relaxen op het strand, een boekje lezen, een beetje ouwehoeren met mede-reizigers, snorkelen, zwemmen en vooral genieten van de omgeving. Ook zijn we een dagje met een kano naar een klein dorpje gepeddeld wat wel erg leuk was. Alleen maar houten huisjes op palen en de mensen doen hier niets anders dan vissen vangen om zo eten op tafel te krijgen. Het viel ons op dat er wel erg veel (kleine) kinderen wonen in die afgelegen dorpjes. Die hebben eigenlijk helemaal niets, vaak alleen een bal om mee te spelen, maar lijken zo gelukkig, erg mooi!

Het was voor ons wel even wennen om totaal afgesloten te zijn van de buitenwereld, maar toch ook wel lekker voor een anderhalve week. We hebben dan ook geen idee of er iets interessant is gebeurd de afgelopen dagen. Mochten we iets belangrijks gemist hebben dan horen we dat graag haha. 

We zijn nu met de boot weer aangekomen op het vaste land van Sulawesi. Op 24 maart verloopt ons visum voor Indonesië en het idee is om tot die tijd via Tentena en Tana Toraja over land naar Makassar in het zuiden van Sulawesi te reizen. Daar pakken we de 24e het vliegtuig naar Kuala Lumpur (Maleisie) om nog enkele dagen te blijven. In de nacht van 28/29 maart zit onze reis er daadwerkelijk op en zullen vanaf KL naar huis vliegen om de 29e in de ochtend te landen in Parijs. 

We zien er heel erg naar uit om straks weer lekker thuis te zijn en iedereen weer te zien, maar niet voordat we nog even genieten van onze laatste 2 weekjes van deze onvergetelijke trip.

O ja, we kunnen hier vrijwel geen foto's uploaden, omdat het internet overal te traag is in centraal Sulawesi. Deze zullen we proberen toe te voegen zodra we in Makassar of Kuala Lumpur zijn.

Tot snel!